Bir Hıristiyan..

Paris Büyük Camii’nde çeyrek asırdan beri Ramazan ayında iftar sofrası kuruyor.

Adı Eonorie Odilen.

Fransız bir Hıristiyan.
Paris’deki Büyük Cami’de herkes tanıyor onu.
25 yıldan fazla bir zamandan beri
Ramazan ayında
Cami içinde ve dışında iftar sofrası düzenleme ve finanse etme işine ortak.

Fakat çok az kişi biliyor onun hikayesinin aslını.

Eonorie Odilen 1974 yılında Paris’de doğmuş.
45 yaşında.

Şu anda Paris’de bir dizi fırınların sahibi.

Anne ve babası başkalarına ait fırınlarda çalışan iki işçi imişler.

Kendisi şöyle anlatıyor:

“Babam 1983’de öldü.
Annem üstlendi terbiyemizi,
benim ve küçük kızkardeşimin..
Ben 9, o 7 yaşındaydı.
Annem geçimimizi sağlamakta çok zorluk çekti.
Çünkü babam aniden ölüvermişti..

1984 yılında annem önce çalıştığı büyük fırındaki işten ayrıldı.
Daha küçük bir fırında çalışmaya başladı.

Buranın sahibi Safvan Miskin adında Tunuslu bir adamdı.
Çok sevecen ve şefkatli bir müslümandı.

Montemerter semtindeki fırınına yakın evinde tek başına yaşıyordu.

Safvan, aylar sonra annemle evlendi.
Biz de annemle beraber onun evine geçtik,
beraber yaşamaya başladık.
Sanki kendi öz çocuğu imişiz gibi davrandı bize.
Eski eşinden 2 sene önce ayrılmış.
Safvan bize baba oldu,
aslımız ve dinimiz farklı olduğu halde
bize tam bir babalık yaptı.
Safvan baba,
benim ve kızkardeşimin bütün eğitim masraflarını karşıladı.

Kendi babamdan daha şefkatli idi bize karşı.
Hiç kimseyi sevmediğimiz kadar sevdik onu.

Cuma günleri ve Ramazan ayında Paris Merkez Cami’ine giderdi.

Ramazan boyunca oruç tutar ve
oradaki iftar sofralarına destek olurdu.

Ben de onunla oraya gittim çok defa.
İftar malzemelerini taşımaya yardım ederdim.
Oradaki dünyayı ve oradaki insanları çok sevmiştim.
Çoğu her bakımdan Safvan babama benziyordu.

Ama Safvan 1993 senesinde ölüverdi.
Hepimiz şok olduk.
Ben, annem, kızkardeşim…

Artık işleri ben devraldım Safvan bize 2 fırın bırakmıştı.
Safvan babamın vefatından 3 ay sonraki ilk Ramazan ayı gelince
onun yaptığı iftar sofralarını devam ettirme kararı verdim.

Bundan çok büyük bir mutluluk ve iç huzuru duydum.
Ruhunun bize eşlik ettiğini hissediyordum.

Geceleri onu rüyamda gördüm,
gülerek beni kucaklıyordu.

İşte o tarihten beri her sene bu adeti sürdürüyorum.

İşim de çok büyüdü,
Paris’te 4 ayrı yerde fırınım var şimdi.
Bunlar Safvan babam sayesinde oldu.

O bakımdan annem ve kızkardeşimle beraber
Cami ile irtibata önem veriyoruz.

Safvan babamın iyiliğine mukabil
Müslüman, gayri müslim demeden muhtaçlara yardım ediyoruz.

O şefkat ve merhamet timsali Safvan babamız,
bizi dinimizi değiştirmeye zorlamadı asla,
bizlere öz evladı gibi muamele etti..

Bu camideki herkes de ona benziyor..
Onların yüzünde Safvan babayı görüyorum....

( Bu gerçek kıssayı nakleden
Prof. Dr. Salih Matuk hocamıza çok teşekkür ederiz.
Allah razı olsun Kendisi Lübnan,
Beyrut İslam Üniversitesi, öğretim üyesi.
Mekke Ümmülkura Ün'den tahsil arkadaşımız.)
Dr. Cemal Kurnaz