Bir kıza görücü olarak gitmişler.

Kız kahveleri oturduğu yerden uzatmış misafirlere.

Kayınvalide olacak kadın kinayeli olarak:

"Kızınız da ne marifetli.
Oturduğu yerden ikram ediyor" demiş.

Kızın annesi şöyle cevap vermiş:

"Siz bir de diğer kızı görün.
O yattığı yerden ikram ediyor" ?

Annem çok anlatır bunu.
Geçtiğimiz bayramda dikkatimi çekti ki:
Anneler kızlarına kıyıp fazla iş yaptırmıyor.

Eskiden aynı yaştaki kızlar evlilik yükünü dahi kaldırırken,
şimdi o yaşlardaki kızların,

daha küçük denilip
en küçük bir sorumluluk dahi verilmiyor.

Bir de annelerin "Kızım okuyor" bahaneleri var ki,
bayılıyorum bu anlayışa!

Kız yemek yapamaz çünkü okuyor.
Kız temizlik yapamaz, çünkü okuyor.
Kız evlenemez, çünkü okuyor.

Bazı kızlar misafire hoşgeldin demeyi bile bilmiyor.

Yanlış anlaşılmasın derdim sadece kızlar değil

Sorumluluk verme açısından
erkek evlatlar da aynı durumda.

Onlar da ne misafire hizmeti biliyor,
ne basit bir tamir işini,
ne de pazara gidip
bir bağ maydanoz almayı bilmiyorlar.

Çünkü anne babalar
belki 20-25 yaşına gelmiş evlatlarına
çocuk gözüyle bakıyor
ve onların yerine her işi üstleniyorlar.

Emin olun bu yaptığımız evlatlarımıza iyilik değil.

14-15 yaşındaki bir kız
misafire kahve yapıp ikram edebilmeli.
Bir kek çırpmayı, bir çorba yapmayı bilmeli.

O yaşlardaki bir erkek, evi süpürebilmeli.
Basit market alışverişlerini yapabilmeli.
Oynayan vidayı tornavidayla sıkabilmeli.

Çocuk yetiştirmeye yönelik onca kitap,
onca program ve seminere rağmen
çocukların çocukluk çağları giderek uzuyor.

Bir türlü büyüyemiyorlar.

Bunda bolluğun ve rahat yaşamın etkisi de
büyük sanırım.

Fakat her şeye rağmen

çocuklara ve gençlere
yaşlarına göre sorumluluk verelim.

Yapamaz,
beceremez
kelimelerini lugatımızdan çıkaralım...

Gününüz hayırlı ve bereketli olsun.