O

Osmanlı döneminde
ağır yaralanan ve
tedavisi mümkün olmayan askerlere
hekimler
omuzlarında asılı olan
bu fıçıdan
(Tabib Matarası),
şehid olmadan önce
ağızları tatlansın diye
zemzem ile hazırlanmış
şerbet içirirlermiş.

"Şehadet şerbeti içmek"

deyimi de işte buradan gelirmiş..