AHMET HALÛK DURSUN

 

www.ahmethalukdursun.com/

MAKAM ODASINDAKİ KUMRULAR...

Aslında bu olayı emekli olup, köşeme çekildikten sonra yazmayı düşünüyordum.
Çünkü biliyordum ki, ben yine çenemi( kalemimi) tutamayarak zülfü yare dokunacağım...

Ama , o dönemde yaşananları anlattığım bir dostum çok ısrar etti, bunu mutlaka yazman lazım dedi. Ben de hikâyenin içinde hem bürokratik bir zihniyet hem de gerçek bir aşk hikâyesi bulunduğu için saray tarihine bir kayıt düşürmeye karar verdim...

Kimse ısrar etmesin isim vermeyeceğim. Topkapı Sarayı'nda müdürlük yaptığım dönemde, makam odamda otururken bir kumrunun açık pencereden girerek avizenin etrafında uçtuğunu gördüm. Hiç kımıldamadan seyretmeye başladım. Kumru sanki tavaf eder gibi odanın her tarafında dolaştı, avizenin üzerine kondu, bir süre oturdu. Sonra geldiği gibi uçup gitti. Biraz sonra yanında başka bir kumru ile tekrar geldi. Bu sefer sanki bir ev( saray) sahibi edasıyla onu gezdirdi. Yeni geleni elinden, (kanadından) tutar gibi aldı ve avizenin içine oturttu. Bir süre koklaştılar....Sonra uçup gittiler. Ertesi gün ikisi birlikte ağızlarında dal parçacıkları ile geri geldi ve avizenin içine bir yuva kurmaya başladılar. Yuva bir kaç gün içinde kuruldu. Ben olup biteni hiç ses çıkarmadan izliyordum. Dişi kuş yumurtlama hazırlığı yapıyordu. Galiba onlar da beni izliyordu ki, hiç tedirgin olmuş gibi görünmüyorlardı. Buna karşılık dışarıdan odaya başka birisi girince , hemen ürküp pencereden kaçıyorlardı. Baktım olmayacak, makam odamı onlara bırakıp hemen karşıda bulunan küçük bir odaya geçtim. Bir gün televizyon çekimi için Topkapı Sarayı'na gelen gazeteci dostum rahmetli Savaş Ay, hocam niye bu küçücük odada oturuyorsun, diye sordu. Ben hâlden anlarım, bir kumru arkadaşım sevgilisine, ben seni saraylarda yaşatacağım, diye söz vermiş, insan yuva kurana yardımcı olmaz mı dedim. Hocam ne olur göster dedi ve kapıdan odadaki yuvanın resmini çekti. Ertesi gün beni Ankara'dan arayan arayana...Derhal oda açılsın, yuva dağıtılsın, saray bakımsızlıktan perişan olmuş görüntüsü verilmesin, dediler. Meğer Savaş Ay haber yapmış bizim kumru hikâyesini... Hemen aradım, üstad sen ne yaptın, dedim. Hocam bu kadar güzel malzeme, ( haber) buldum yazılmaz mı Allah aşkına, dedi. Gazetede sabah toplantısında anlattım, herkes ayağa kalktı ve seni alkışladı, diye ilave etti. Sadece gazete değil, Ankara da ayağa kalktı sayende, diye cevap verdim. Ne yapacaktım? Çifte kumrulara kol kanat gerip onların saadetlerini mi korumaya çalışacaktım, yoksa odayı kullanmaya açarak bir yuvanın dağıtılmasına mı neden olacaktım. Bir şekilde ya ben makamı, ya da onlar makam odamdaki yuvalarını kaybedeceklerdi. Akşama kadar Bakanlıktan beni aramayan kalmadı... En azından yumurtadan yavru kuşlar çıksın, uçup gidene kadar bekleyelim diye düşündüm. Ben yuvayı almam, siz beni görevden alın isterseniz dedim. Ertesi gün yuvaya bakmaya gittim ki ne göreyim yuva duruyordu, ama kumrular yoktu. Yuva olmasa birisi kuşları ürküttü, kovaladı diyecektim... Halbuki yuva yerli yerinde duruyordu. Kumrular sanki durumu hissetmiş ve sessizce çekip gitmişlerdi. Bir daha da hiç gelmediler... Ben daha sonra Topkapı Sarayı'ndan Müsteşar ve Bakan Yardımcısı olarak Ankara' ya gittim. Kuşların yuvası dağıtılsın, makama sahip çıkılsın diyenlerin ise hiç birisi Bakanlıkta makamında kalamamıştı. Muhakkak ki, biz de bir gün bu makamdan uçup gideceğiz... Kuşlar ise hep uçmaya ve yuva kurmaya devam edecek.. Haluk Dursun

EYÜPSULTANIN KAYBOLAN FETTAHLARI


"TÜRBENİN AÇILIŞI İÇİN HER ŞEY YERLİ YERİNDEYDİ ANCAK...

 

Eyüp Sultan - Ya Fettah yazılı kapı tokmakları

 

 

" "Restorasyon nedeniyle, dört yıl kapalı kalan Eyüp Sultan Türbesi’nin açılış hazırlıkları tamamlanmış, bütün detaylar gözden geçirilmişti. Daha doğrusu biz öyle zannetmiştik. Türbenin içini baştan aşağı gözden geçirdik. Kutsal Emanetler’den Kadem-i Şerif ve Sakal-ı Şerif yerine konmuş; türbeye vakfedilmiş hat şaheseri levhalar duvarlara asılmış; sanduka puşideleri örtülmüş; gümüş şebeke temizlenmiş; salavat getirecek hafızlar ve Kur’an-ı Kerim okuyacak hocalar belirlenmişti. Sözüm ona, hiçbir ayrıntı atlanmamıştı.

"YÂ FETTAH"LAR KAYBOLMUŞTU"

Doğru, ayrıntıları atlamamıştık; ama çok önemli ve esaslı bir konuyu unutuvermişiz.
Tarihi Türbe’nin kapılarındaki

“Yâ Fettah”lar kaybolmuş.

Sadece bir kapıda kalmış,
o kapı da arka tarafta.

Cumhurbaşkanımızın açacağı kapıda tokmaklı “Yâ Fettah” yoktu.

Gel çık işin içinden. "KUL SIKIŞMAYINCA HIZIR YETİŞMEZMİŞ" Açılış merasimine çok az bir süre kalmışken imalat yapmanın mümkünatı yoktu. Kul sıkışmayınca Hızır yetişmezmiş derler...

"YÂ FETTAH"LAR AYASOFYA'DA!N  GELDİ

Hızır nerede, nasıl yetişecek! Cevabı belli:
Ayasofya. Hızır makamı da Ayasofya’da,
“Yâ Fettah”lar da Ayasofya’da...

Ayasofya kapılarındaki son “Yâ Fettah”ları ben yaptırmıştım.

Bir tanesini de teberrüken müdüriyet kapısına asmış,
hayrülhalefim Hayrullah Cengiz’e emanet etmiştim.

Hemen, Ayasofya Müzesi Müdürü Hayrullah Cengiz’i arayıp

“kapıdaki ‘Yâ Fettah’ı al da gel.” dedik.

Sağolsun “Yâ Fettah”ı kopardı,
koptu, geldi; Hızır gibi yetişti.

“Yâ Fettah”, Eyüp Sultan Türbesi’ne takıldı.