"ÖZELLİKLE KIZLARIMIZ OKUSUNLAR.

" Prof.Dr. Serdar Demirel

Postmodern Çağda Müslüman Bilincin İnşâsı

1 Geçenlerde, bir dönemin ilahiyat mezunları buluşmasında idim

ve maalesef yeni nesil ilahiyatçılar arasında bile
“ev hanımı olmak, anne olmak ne de zor bir durummuş”, bunu gözlemledim.

Okumaktan evliliğe vakit ayırmayan
ve artık bir öğretmen, kk öğreticisi, vesaire kurum ve kuruluşlarda görevli olarak
“ayakları üzerinde duran” hanımlar
alkışı hak ederken
ev hanımı olan ve çocuğuna baktığını mahcubiyetle ifade eden
ve “ben görev ALAMADIM” diyerek üzüntüsünü ifade eden
ilahiyatlı bacıların o hâlini görünce
tüm hayat gayesi devlete sırtını dayayıp bir meslek sahibi olmak olan
ve “kariyer” denilen şu lanet ego azdırıcısını
kendine put edinen
günümüzün yaygın gençliğine kim kızabilir ki.

Suçu tümüyle gençlerde buluyor da değilim.

Meslek sahibi olan kız öğrencisiyle
gurur duyan hocalar,

ayakları üzerinde duran kızlarını el
üstünde tutan aile ve akrabalar,

aldıkları maaşlarla modanın hızını yakalayan arkadaşları ile
ortak muhabbet konusu bulamayan bir sosyal çevre olduktan sonra,

yani; “Paranı kazanıyor, kendi ayakların üzerinde durabiliyor
ve kocanın eline bakmıyorsan senden iyisi yok” diyen
bir toplum olduktan sonra

ve bir de böyle bir algıya sahip olup
“illa çalışanla evlenirim” veya
“çalışıyor olması tercih sebebidir” diyen erkekler çoğunlukta olduktan sonra

hangi kızdan
“anneliği” kutsal bir vazife addetmesini,
gururla
“ev hanımıyım” demesini bekleyebilirsiniz ki!

Artık sadece erkeklerimiz değil,
kızlarımız da işsizlik endişesi taşıyor.

Zira artık erkek ve kadın eşit.

Zira artık feminist zihniyet ülkemin her yerinde.

Öyle ki, artık sadece genç kızlar değil,

kızları yetiştiren anne ve babalar da zihinlerinde erkek ve kız çocuklarını eşitledi.

O kadar çok duyar oldum ki;
“Kızım ekmeğini eline almadan,
kendi ayakları üzerinde durmadan evlenemez.

Parasını kazanacak, kocasının eline bakmayacak.
Eğer kocası sorun çıkarırsa çıkıp gelecek,

nasıl geçinirim diye düşünmeyecek

.” Öyle de oluyor zaten...

Kadınlar habire boşanıp baba evine çıkıp geliyor.

Zira bilinçaltına işleniyor anne ve babalar tarafından.

Velhasıl kız ve erkeklerin eşit olmadığı tek yer kaldı.

O da Allah’ın (c.c) kitabı.

Kitap’ta hâlâ erkek ve kadın farklı yazıyor.
Hâlâ erkeklere ve kadınlara farklı sorumluluklar yükleniyor.

İşte böyle bir zamanda,

yemin ediyorum,
kendisine kariyer planlaması sorulduğunda bir kızın;

“Allah’ın (c.c) fıtratıma koyduğu annelik vazifesini yerine getirmek için
öncelikle evlenecek ve çocuklarımın bu ümmete hayırlı birer ferd olmaları için
elimden geleni yapacağım.

Bu asli vazifemin haricinde de elimden geldiğince
etrafıma faydalı olacak etkinliklerde görev alacağım”

diye cevap verdiğine şahit olursam…

Veya kendisini tanıtan evli bir kadının gururla ve yüksek sesle;

“Şu yeryüzündeki en kutsal görevi yerine getiriyorum!
Ben bir anneyim
ve çocuğumu kreşlere emanet etmiyor,
ona benim gibi kimsenin bakamayacağını bildiğimden dolayı
Allah’ın bana olan emanetini,
O’na layık bir kul olsun diye bizzat kendim yetiştiriyorum”

diye haykırdığına şahit olursam,
geleceğe ümitle bakabileceğim.

Çünkü dindar nesil

ne 7 yaşından sonra okulda haftada bir saat gördüğü din kültürü ve ahlâk dersiyle,
ne İmam Hatip Ortaokulları ve liseleriyle,
ne Kur’ân kurslarıyla ve ne de ilahiyatlarla yetişir.

Dindar nesil, “Anneliği” tüm kariyer hayatının temeli olarak gören ve “Ev Hanımıyım” demekten utanmayan “Ana”larla ve çocuğuna evden veya arabadan değil, güzel ahlâktan daha hayırlı bir miras bırakamayacağının bilincinde olan “Baba”larla yetişir.

cinde olan “Baba”larla yetişir.."