Merhaba arkadaşlar bu gün sizlere
dünyanın en zengin ve en şerefli dilencisinden bahsedeceğim,
Fotoğrafta gördüğünüz kişinin adı Abdul Sattar Edhi ve o bir dilenci.

Ama onu diğer dilencilerden ayıran çok önemli bir özelliği var.

Çünkü bu dilenci, hayatı boyunca dilenerek
25 özel hastane
1800 ambulans ve
335 adet yardım merkezi açarak
herkese örnek insan nasıl olunur bunu gösterdi,

gelin şimdi Abdul Sattarın kısa hikayesine birlikte göz atalım.

Annesinin Yakalandığı hastalığı tedavi ettirecek
parası olmadığı için
annesini kaybeder.

Çaresizliğin ne olduğunu tattıktan sonra

o gün radikal bir karar aldı ve dilenmeye başladı.

. Başka kimse bu sıkıntıları yaşamasın ilkesiyle yola çıktı ve

dilenerek topladığı paralarla

1951 yılında küçük bir dispanser açtı

. Toptancılardan aldığı ilaçları,
piyasa fiyatının altında satarak
ihtiyaç sahiplerine büyük kolaylık sağladı,

dilenerek topladığı paraların nereye gittiğini gören insanlar
daha fazla para vermeye başladılar.

Ve yapılan işler
hızlı bir şekilde kulaktan kulağa yayılınca
insanlar abdul settar edhi nin bulunduğu sokağı
daha sık ziyaret etmeye başlarlar.

Edhi, topladığı paraları daha iyi değerlendirmek için

edhi isimli vakfı kurdu,

bu kuruluş din ve insan ayrımı yapmadan

dünyanın en büyük ambulans hizmeti veren bir kuruluş haline geldi.

Vakfın başlıca hizmetleri ise;

uyuşturucu bağımlılığı ile mücadele,

akıl hastaları için ücretsiz bakımevleri,

yetiştirme yurtları,

klinikler,

kadın sığınma evleri ve

çeşitli rehabilitasyon merkezleri gibi

onlarca alanda hizmet vermeye başladı.


bu vakıf aracılığıyla

ailesi olmayan 20 binden fazla çocuk,

50 binden fazla yetim ve

40 binden fazla hemşire yetiştirdi.


6 Aralık 2010 yılında çekilen bu fotoğraf
Edhi’nin Karaçi’deki yetim yurdundan

. Pakistan’da evlilik dışı dünyaya gelen çocuklara karşı
katı bir tutum içinde bulunan insanlar bu
çocukları ya öldürüyor yada terk ediyor

Edhi yaşanan bu korkunç olayları sonlandırmak için
açtığı yetimhanelerle
çocuklara yardım etmeye çalışıyor.

28 Şubat 1928’de İngiliz Hindistanı‘nda doğdu ve
ilerleyen yıllarda Pakistan’ın Karaçi şehrine taşındı,

19 yaşından itibaren dilenmeye başladı ve
Bir insanın erişebileceği en yüksek insani makamlardan birine erişmişti Abdül Settar.

Annesini yoksulluk yüzünden kaybettiğinde yaşadığı çaresizliğin
yüreğinde açtığı kapıdan yola koyuldu,

kapı kapı dolaşıp yoksul insanlar için para toplayarak,

sağlık hizmeti veren hastaneler kurdu,

tüm hayatı sahipsizlere,
aç insanlara,
fakirlere,
yaşlılara, ve
yardıma muhtaç kişilere
yardım ederek geçti…


Ve tüm dünyada sosyal dayanışma üzerine faaliyetlerde bulunan
dünyanın en zengin en yardımsever dilencisi olarak tanındı

. Bir röportajında
“İyilik meleği” olarak
adlandırıldığını şöyle anlatıyor:

“Yoksul bir adam olduğum doğru,
ancak paraya benden çok daha fazla ihtiyacı olan insanlar var.

Bu nedenle kazandığım paraları onlara vermekte bir an olsun tereddüt etmedim.”dedi.

bir Müslüman olarak kurduğu yardım vakfı ile

her türlü din ve inançtan insanlara hizmet ediyor.


Din ve inanç ne olursa olsun
temel insan haklarının
korunması gerektiğini belirten bu yardımsever


“Dünyadaki bütün dinlerin temeli insandır.” diyor.


88 yaşına kadar gücü yettiğince sokaklara çıkarak dilenmeye devam etti.

Benim dînim yeryüzündeki bütün dinlerin temeli olan insâniyetperverliktir.


Bu sözler, Kendisine sorulduğunda,

‘Ben bir fakirim…’ diyor.

Gerçekten de her anlamda fakir biriydi
onun sadece gönlü zengindi…

İnsanın benliğiyle, egosuyla, kibiriyle tüm zaaflarıyla

sınavdan sınava koştuğu bu dünyada,

gururunu ayaklar altına alarak dilenmek,

kendini bilen her insanın kolayca yapabileceği bir şey değil.

Zira dilenerek aldığını muhtaçlara ulaştırmak,
gözyaşı silmek, yara sarmak, gönül yapmak için kullanmak,

ancak tam anlamıyla bir fakir’in yapabileceği bir şey…


‘Tasavvufta fakir demek,

elinde hiç malı olmayan değil,

gönlünde mal sevgisi bulunmayan,
geçim endişesi çekmeyen,
gelecek kaygısı taşımayan,

Allah sevgisinden başka hiçbir şeref aramayan kimse demek.

Bu kimsenin eline dünya dolusu mal geçse,

onda kendisinin kadar,

diğer insanların hak sahibi olduğunu kabul eder ve

Kimin ihtiyacı varsa ona sarf eder.’

diyor kaynaklar.


Abdül Sattar Edhi’yi tarif ediyor tasavvuf ehli.


“Hiçbir din insanlıktan üstün değildir.”


diyen bir fakiri anlatıyor


Elbette meyve veren ağaç taşlanır misali abdul settar edhi ye muhalif olanlar da vardı ve

kendisini kafirlikle suçluyorlardı,
ama o bunlar için şöyle söyledi


---Bu tarz insanların gideceği bir cennete girmeyeceğim.--

---Yoksul ve muhtaç insanların cennetine gideceğim…


Edhi, hayatı boyunca UNESCO dahil olmak üzere,
dünya çapında bir çok kurul ve kuruluşlardan uluslararası ödüllere layık görüldü.

Abdül Sattar Edhi’nin yardım kuruluşunu kurmadan önce hiç bir sermayesi bulunmuyordu.


8 Temmuz 2016 tarihinde hayata gözlerini yumduğunda

zaten geriye 2 çift elbiseden başka bir şey bırakmadı…

, organlarının tümünü bağışlamak istese de,

sadece gözleri iyi durumda olduğu için onları bağışlayabildi…


Cenazesinde binlerce insan bir araya geldi,
bir stadyum dolusu insan fiziken,

onbinlerce insan manevi olarak bu dünyadan uğurladı.

Bazı insanlar sessizce bu dünyadan geçip giderler
ancak geride çok ses getiren dev eserler bırakırlar

işte bu insanlardan biride abdul settar edhi.


Edhi, ulusal bir kahramandı.

Yeryüzünde böyle yüreği güzel insanların çoğalması dileğiyle
hoşçakalın.


Uluslararası Ödüller

Ramon Magsaysay Kamu Görevlileri Ödülü (1986)
Lenin Barış Ödülü (1988)
Uluslararası Paul Harris Dostluk Ödülü, (1993)
Ermeni deprem felaketindeki hizmetler için (eski SSCB) Barış Ödülü (1998)
Dünya Ambulans Gönüllüleri Organizasyon Ödülü – (2000)
Guinness Rekorlar Kitabı
İnsani Sağlık Hizmetlerine gönüllü olduğu içinHamdan Ödülü (2000)
BAE İtalya Uluslararası İnsanlık, Barış ve Kardeşlik, Balzan Ödülü (2000)
Barış ve Uyum Ödülü (Delhi), 2001
Barış Ödülü (Mumbai), 2004
Barış Ödülü (Haydarabad Deccan), 2005
Wolf of Bhogio Barış Ödülü (İtalya), 2005
Gandi Barış Ödülü (Delhi), 2007
UNESCO Madan Jeet Barış Ödülü(Paris), 2007
Seul Barış Ödülü (Güney Kore), 2008
Karaçi Enstitüsü Onursal Doktora ödülü (2006)
UNESCO-Madanjeet Singh Ödülü (2009)
Ahmediye Müslümanlarının Barış Görüşmelerine Katkı Ödülü, 2010
Barış Ödülü (Londra), 2011
Ulusal (Yerel) Ödüller Hekimler Koleji ve Cerrahlar, tarafından
Gümüş hizmet şildi – Pakistan, (1962-1987)
Sind, Pakistan Hükümeti tarafından
Yoksullara Sosyal Hizmet Götüren Uzman kabul edildi, (1989)
Sosyal ve Sivil Hizmetlerinden Dolayı
Pakistan Hükümeti tarafından Nişan-e-Imtiaz ödülüne layık görüldü.
Pakistan Hükümeti, Sağlık ve Sosyal Refah Bakanlığı tarafından,
ezilen insanlık için verdiği hizmetler tanındı, (1989)
Pakistan Sivil Toplumu tarafından
Pakistan Halk Ödülüne layık görüldü (1992)
Pakistan Ordusu tarafından Onur Şildine layık görüldü (E & C)
Pakistan Akademisi Tıp Fakültesi tarafından Khidmat Ödülüne layık görüldü.
Pakistan İnsan Hakları Derneği tarafından İnsan Hakları Ödülüne layık görüldü.