YABANCI. YIYECEK KÜLTÜRÜ İŞGALİ. HIKAYESI

PIZZA NINJA KAPLUMBAĞALAR



1989 yılı…

Türkiye ilk defa pizza dükkanlarıyla tanışır.

Türkiye’ye birkaç dükkan açarak pazarın nabzını yoklayan ünlü marka
aldığı sonuçla şoka girer.

Bekledikleri gibi olmaz.
Boğazına düşkün olduğu için pizzayı seveceğini düşündükleri

Türk tüketicisi, pizzayı sevmez.
Dükkanlar kapatılır.
Geri dönülür.
1991 yılı.


Murakami-Wolf-Swenson Productions’ın ürettiği
bir çizgi film dünyada büyük ilgi görür.

Yapımcı şirket
Türkiye’deki bir özel kanala
bu çizgi filmi teklif eder.

Kanal şaşkındır,
fiyat

gerçekten olması gerekenin
sadece %10’udur.

Adeta
kapandaki peynir gibi
duran bu teklifi kaçırmaz özel kanal.

Yayınlanmaya başlar.
Çizgi film Türkiye’de de çok tutulur.

Oyuncakları, rozetleri, kartpostalları, defterleri ve kitap kapları
ile müthiş bir pazarlama da beraberinde gelir.


1994 yılına gelindiğinde
çizgi film dizis

i milyonlarca çocuğu ve genci
etkisi altına almıştır.

Bu çocuklar

tuhaf bir biçimde annelerinden pizza pişirmesini istemeye başlar.

Türk anneleri pizzayı nasıl yapacağını bilmez.

Talep gitgide artar.

Derken pizza zinciri dükkanlarını
yeniden aktif hale getirir,
yeni dükkanlar açar

. Çocuğu yemek yemeyen anneler
mecburen pizza sipariş eder .

Liseli, üniversiteli gençler arasında
bir itibar nesnesi haline gelir.

Türk mutfağının demode lahmacunu,

pidesi

terk edilmiş,

gençler gruplar halinde
pizza dükkanlarına gider hale gelir.

Tesadüfen (!)
pizza talebini patlatan bu çizgi filmi
çoktan tahmin ettiniz değil mi?

Bravo! O çizgi film

“Ninja Kaplumbağalar”!

O pizza zincirini de tahmin ediyorsunuzdur,

onu da buraya yazmayayım.

Şimdi o çocuklar büyüdü,

çizgi filmi ilk izleyenler 30’ların ortalarına geldi

. İlk jenerasyon genç evli,

yeni nesil aile oldu

. Onlardan sonraki jenerasyon şimdilerde üniversite öğrencisi,

ya yurtta
ya da öğrenci evinde kalıyor.

İlk jenerasyondaki evliler
evde yemek pişirmek yerine

sık sık şöyle diyor :
“Pizza mı söylesek?”

Bir sonraki jenerasyon da
yurt odasına
ya da öğrenci evine

neredeyse her akşam pizza sipariş ediyor.

İşte algılarımız böyle yönetiliyor.

20-30 yıllık stratejiler çiziliyor,
uygulanıyor.

Bizim eğlenceli diye izlediğimiz

masum çizgi filmler,
diziler,
sinema filmleri

birtakım fikirlerin

beyinlerimize

çok daha hızlı zerk edilmesini sağlayan
katalizörlerden ibaret.

Ve emin olun,
bu bilinçaltı pazarlamacıları,

bu algı sihirbazları
bize sadece pizza yedirmiyor…!


Bu sadece bir örnekti.

Her Amerikan filminde
Apple
bilgisayarların görünmesi
bugünkü Apple çılgınlığının temeliydi.

Her filmde sabah işe giderken
elinde
Starbucks kahve ile koşturuyor olması

bugün bir kahveye 15 lira ödüyor olmamızın müsebbibi.


Afrika’da ayağında
ayakkabı olmadığı için
pet şişe bağlayan Afrikalı gençlerin elinde

içine su doldurulmuş
Coca-Cola kutularıyla gezmeleri ve
bununla sınıf atladıklarını düşünmeleri de

yıllardır Coca-Cola’nın yaptığı
“MUTLULUK”
reklamlarının sonucu.

Gerçekte mutlu olmayanlar

içtikleri içecekten mutluluk akıtmaya çalışıyor işte,

başka bir şey değil.

Western (Vahşi batı) filmlerindeki
karizmatik kovboyu.

O kovboyun ağzındaki Marlboro sigarayı

babalarımız bugün hala bırakabilmiş değil.

Etkiye bakar mısınız?

İşte bu  yüzden

unutmayalım;


Bize sunulan görüntülerin,

reklamların,

film ve dizilerin

%99’u bir amaca hizmet ediyor.

İnanmadan,
etkilenmeden,
kendimizi kaptırmadan önce
iki kere düşünelim.

“Bütün uyuyanları uyandırmaya
bir tek uyanık yeter”
diyordu Malcolm X,

Uyanık olmayana
pizzayı da yedirirler,
kolayı da içirirler
üzerine de bir
sigara yaktırırlar…

Afiyet olsun!


HIZIR