Güzel bir sözle başlamak istiyorum satırlarıma..

Belki keyifle okunacak,
belki yarıdan sonra sıkılıp aman boşver diyeceğiniz satırlarla...

İbni Hazm'ın vefatı eşine iletilince

'Kitapları kaldırsın cenazesini' demiş...

Ne kadar ağır bir söz aslında..

Burada bir insan aile ve sosyal iliskilerini tamamıyla geri atarsa ;
ondan razı olmayan eş ve çocuklar bırakacaktır teşhisini bulabiliyoruz degil mi?

Hatta Bir ünlünün eşi de şöyle demişti kocasına:
"Keşke eşin değil arkadaşın olsaydım senin.
" Çünkü iyi insanların eşi olmak zordur, sıra sana gelsin diye beklersin...

Onlar ,etrafındaki ihtiyaç sahibi gördüğü, maddi manevi ve sağlık açısından herkese yardım etmek isterler..Ederler de ama bazen ailelerini, bazende kendilerini unuturlar..Ve geriye dönüp bakıldığında ise zaman ayıramadıklarını gördüğünde... Aslında herkesten çok kendine ve ehline zaman ayırması gerektiğine karar verdiğinde iş işten geçmis olur... Bakarsın ki herkese dini meseleleri anlatıyor ,çabalıyor, bunun için seyahatlere çıkıyor ,kendini ilim için saatlerce odalara kütüphanelere kilitliyor ve kafa patlatıyor, uykusuz kalıyor bazende... Ama bakıyorsun ki annesi babası eşi çocukları ilimsiz, belki de Rabbini tanıyamamış.. O, yan sokaktaki komşusu hidayet bulsun diye çaba gösterirken, sosyal medyada tebliğler yaparken, cami cami mescid mescid gezerken...evde çocuğu, eşi fitne fesad ve dünyaya meyl etmiş de onların bu halini görememiş olabiliyor degil mi? Bazen de bakıyorsun ki herkesin sağlığı için ugraşan insan; kendini ailesini ihmal edip onların ve kendinin hastalığını unutmuş yada görememiş. Hasta oldukları zamanda da diğer insanlara verdiği önem ve çabayı bu tarafa vermemiş olabiliyor. Başka bir zaman baktığında ise kişi dünyalık geçim derdine o kadar çok düşmüş ki; mal , mülk, nam, kariyer, şöhret , para ,ev, araba kısacası herşeyleri var .Uzaktan görenler çok mutlu sanır ama içlerine girmeden bile dinlersin beden hallerini ve görürsün o koşuşturmaca içindeki kaybettikleri değerlerini... Huzurları yok.. Kendilerine ve ehline zaman ayıramamışlar. Çocuğuna doyasıya sarılmamış ve onunla oyun oynayamamış bir baba gerceği çıkıyor ortaya malesef .Yani her haliyle sahip olduklarının tadını çıkaramamış anca yığmış ve zamanı tüketmiş..Ve ahirete de götüremeyeceği malın hesabını vereceği gerçeği de cabası... Yada herkesin hatasına sabreden ama evde kendi çocuğuna beddua eden bağırıp çağıran bir anne! Biz bunun adına ifrat diyoruz. Yani islamdaki adı aşırıya gitmek. Bir şeyleri yapmak hedefe ulaşmak için aşırıya kaçmak, abartmak .Oysaki vasat bir insan olmak ile görevlendirildik degil mi? Yani orta bir yolda gitmekle.. Dünya için çalış ama ahiretini unutma asıl gayen ahiret olsun. İnsanların hidayeti için ugraş ama önceliğin ehlin, ailen olsun.. Her hastanın sağlığı için ugraşmadan önce evine bak , kendine bak.. Bİzler ise orta yolu hiç bulamadık. Bazen nefes aldığımın bile farkına varmıyorum dediğinizi duyuyor gibiyim.. Bazen haftalar günler saatler dakikalar nasıl geçiyor anlamıyorum diyorsunuz ,haklısınız da aslında..Geçiyor zaman gittiği yer ise baslangıç olan bir son. Ahiret hayatı... Ne zaman kendime ve sevdiklerime zaman ayırmayı unutsam ve zamanın içinde kaybolduğumu, dünya hayatına ve hırsına ve süsüne kapıldığımı hissetsem; Aslında nedenin farkına varıyorum ve farkı da farketmeye çalışıyorum. Ediyorum da sanırım düşündükçe.. Biz ölümü çokca unuttuk arkadaşlar... Bizi adım adım takip eden.. Keyifleri kaçıran ölümü unuttuk. Yarına çıkmayı bırakın 1 dakika sonrasına bile garantimiz yokken, biz yıllar sonrasının planlarını yaptık durduk hep.. O yüzden bu koşuşturmacalarımız... O yüzden bu kadar mücadelemiz...O yüzden bu hırslarımız... O yüzden mutsuzluk ve huzursuzluğumuz ve ehlimiz ve ailemiz ile alakadar olamayışımız, hakkıyla mümin olamamamız hep bu yüzden... Şimdiden sonra kendimize söz verelim degil mi? Günde sadece 1 saat kendi kendimize zaman ayıralım.Ben bugün neler yaptım? Neler kazandım? Neler kaybettim? Dünden farkım ne oldu? ilim sağlık neler değişti? Sonra ailemize zaman ayıralım..Anne babalarımız son günlerinde olabilir, kıymetlerini bilelim, tebliğ edelim ,nasihat edelim ,rızalarını alalım . Eşimize ,çocuklarımıza nasılsın demeyi, gözlerine bakarak konuşmayı ,onları kaale almayı önem vermeye çalışalım. Sonra dostlar ,komşular, arkadaşlar ,sevdiğimiz Allah için olsun, nefis için sevilenler kısa sürer .Uzun da sürse Allah için olmadıkça biryere bağlanamaz. Demiş ya biri 'sohbetimizin sonu Allah'a varmıyorsa boşuna konuşmuşuzdur.' Sözlerimiz düşüncelerimizin sonu Allah'a ulaşsın, arkadaşlık ,dostluk, evlilik ,akrabaya iyi davranma Allah için olsun. Ölümü tefekkür edelim mesela... Ölümden sonrasını...Kabri ve kabirdeki sualleri... mahşeri ve mahşerin o dehşetli anlarını hayal edelim kapatıp gözlerimizi... Günahlarımızı ve günahlarımız alnımıza yazılsa insanların arasına nasıl çıkacağımızı Ve Allah'ın bize nasıl merhamet ile muamele ettiğini... Ama bu af ve magfiretini de gevşek bir müslüman olmaya sebep kılmayalım. 》Rab nedir ? 》İlah nedir ? 》Tağut nedir ? 》La ilahe ilah'ın hakiki manası ve Şartları nelerdir ? Bunları bildiğimizi sandığımız şekilde değil, Allah subhanehu ve tealanın dediği şekilde ,tasvir ettiği şekilde anlayalım, öğrenelim. Namazı asla terk etmeyip, Allah'ın emir ve yasaklarına riayet edelim. Kalp temizliği safsatasını bir kenara koyup ,iman temizliği, amel temizliği yapalım... Düşünelim arkadaşlar, düşünmek güzeldir.. Düşünmek Allah için olursa bir ibadettir aslında..Tefekkür etmek insana yaradılış ve yaşayış gayesini sorgulatır ve ölüm sonrasını düşünmeye sevkeder... Allah azze ve celle bizlere düşünen kullarından olmayı nasip etsin. Bizi dünya hayatından daha çok ahiret hayatı için çalışanların arasına katsın O'nun razı olacağı bir hayat ,O'nun razı olacağı inanç, O'nun razı olacağı ameller nasip etsin... Dostlarımız da düşmanlarımız da O'nun rızasına göre olsun. Rabbim bizi sıratı müstagime ulaştırsın. Allahümme AMİN Selam ve dua ile Fikret bilgin 20.07.2019