DOÇ DR NEVA ÇİFTÇİOĞLU NUN
ABD. DE YAŞADIĞI OLAY

*Duyarsız mı doğulur yoksa sonradan mı olunur?

* Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Mikrobiyoloji Doktorası almış,
başarılı bir bilim insanı olan ve şu anda NASA’da çalışan
*Dr. Neva Çiftçioğlu* Banes’in başından geçen bir olayı,
kendi kaleminden aktarıyorum;

“İş ve eş geregi ABD Houston Teksas’ta yaşıyorum.
Geçen hafta başımdan geçen ilginç ve gerçekten çok etkilendiğim olay,
evime yakın bir postanede gerçekleşti.

Yeni yıl hediyesi olarak internet aracılığıyla satın aldığım kol saati
paketten camı çatlamış çıkınca,
vakit kaybetmeden derhal iade formunu doldurup soluğu postanede aldım.

Postaneye girdiğimde 20–25 kişi kuyrukta hizmet bekliyordu.
Burada Noel de yaklaştığı için marketten bir ekmek bile alınsa
mecburen onlarca insan arkasında sıraya dizilip _
normalden çok daha uzun süre beklemek zorunda kalınıyor._

_Hizmet eden sayısı sadece 2 kişi olunca,_
hele bir de hizmet edenler işinden,
canından bezmiş bir suratla ve isteksizliğin yansıdığı süratle iş görünce
_bekleme süresi sabırları zorlayacak düzeye tırmanıyor._

Girdiğim kuyrukta arkama döndüğümde bir 30–35 kişinin daha geldiğini gördüm
. “Neyse, en azından ortalardayım” diye sevinme payı çıkardım.
_Tam 40 dakika sonra sıra bana geldi._
Paketi görevliye uzattım,
“Adresler üzerinde yazılı” dedim.

“Paketi neden bantla kapatmadınız?” diye sordu.
Girişteki“Paket içeriğini görmek isteyebiliriz.

Lütfen paketlerinizi açık bulundurunuz”uyarısını gösterdim.

Sesini yükselterek sinirle
“Kapıda ne yazdığını iyi biliyorum.
Derhal paketinizi bantlayın” dedi.

*Sıradaki herkes artık bizi dinliyordu
.* Yanı başındaki bantı göstererek,
“Rica etsem verebilir misiniz?” dedim.

Yanıt yine aynı yüksek sesle geldi
: “Hayır, o bant bana ait, müşteri kendi bantını kullanacak!”
“Yanımda bant yok,
sizin bant için para ödesem...
” dediğim an görevli hanım sesini daha da yükseltti.

3 adım ötede, bir ayakkabı kutusu büyüklüğündeki,
sadece paketleme servisleri için yapılmış
20 dolarlık bantı işaret ederek satın almamı istedi

. “15 santimetrelik kutu için
bana o bantı aldırmanız size mantıklı geliyor mu?” diye sordum.

“Bantı al ve derhal sıranın sonuna geç!”

diye bağırırken sinirden kıpkırmızı kesilmişti.

Aynı hışımla kuyruktaki bir sonraki kişiyi
(“Sıradaki” anlamına gelen) “Next!” diye çağırdı.

*İşte o an dondum kaldım*...


Çünkü sırada hiç kimse ilerlemedi. _

Sıranın başındaki beyefendi,_

“Şu kutuyu derhal bantlayın ve hanımefendinin *işini bitirin önce*” dedi.

Görevli öfkeyle bağırıyordu:
“Anyone else... Next!”

30 kişi yerinden kıpırdamıyordu.

İkinci görevliye de gitmiyorlardı.

*Hizmet durmuştu.
* Sıradan _bir yaşlı bayan_,
“76 yaşındayım ve dizlerim ağrıyor, ama

o bayanın paketini bantlayıp *görevinizi yerine getirmediğiniz sürece
buradan bir adım atmıyorum*” dedi

. Görevli elimden paketi sinirle çekip kutuyu
benim söylediğim postane bantıyla yapıştırdıktan sonra
ödememi alana kadar karmakarışık duygularla kalakalmıştım. _

Neredeyse ağlamak üzereydim._

Sıraya dönüp “Thank you all”
(Hepinize teşekkürler) diyebildim sadece..

. Gülümseyerek el salladılar.

Dışarı çıkıp arabama oturunca
kontağı çalıştırmadan
bir süre park yerinde düşündüm.

Herkesin işi gücü var.
Nasıl oldu da tek bir kişi

“Acelem var” diyerek
sıranın önüne atlamadı?

Nasıl oldu da
onca kişi
bir kişiye yapılan
haksızlık için tepki gösterdi?

O sırada
benden hemen sonraki yaşlı beyefendi işini tamamlamış,
dışarı çıkmıştı.

Arabama yaklaştı,
pencereyi açtım.
Gülümseyerek kafamdan geçen soruları yanıtladı:

“Size yapılan bu yanlış için üzgünüm.

Doğada hayvanlar,
ağaçlar ve hatta mikroplar
birbirleriyle bağ içerisinde
hareket ederken
biz insanlar birbirimizden
çok koptuk.
Yanlış, anında tespit edilerek
sineye çekilmeden,
derhal toplu olarak tepki gösterilmez ise
‘normalleştirilir’.

O hizmet eden bayan bir dahaki sefere yanlış yaparken

iki kez düşünecek.

Biz görevimizi yaptık...

*Kendimize veya
bir başkasına yapılan
haksız bir davranış karşısında
korktuğumuz veya
başka nedenlerletepkimizi
göstermediğimiz sürece*
yaşamımızda bizi _
çokdaha kötü günlerin beklediğine
kesinlikle inanabiliriz.*_

Doç. Dr. Neva ÇİFTÇİOĞLU - İYİLİK İÇİN KOŞANLARIN YERİ<<TIKLA

https://hiziracil.tr.gg/MEVA-Ç%26%23304%3BFTÇ%26%23304%3BO%26%23286...

yapışmaz mutfak eşyalarındaki tehlike - İYİLİK İÇİN KOŞANLARIN YERİ<TIKLA

https://hiziracil.tr.gg/YAPI%26%23350%3BMAZ-MUTFAK-E%26%23350%3BYAL...

Sinema tarihinin en ünlü komedyeni 
Charlie Chaplin bir röportajında şöyle der; 

Küçük bir çocukken babamla bir sirk şovunu izlemeye gittik.
Bilet sırasında uzun bir kuyruk vardı ve 
önümüzde anne-baba ve 6 çocuktan oluşan bir aile vardı.

Fakirlik hallerinden belliydi,
elbiseleri eski ama temizdi. 
Çocuklar sirkten bahsederken çok mutlu görünüyordu.
Onların sırası gelince, babaları gişeye geçti ve bilet fiyatını sordu. 

Gişe çalışanı ona bilet fiyatını söyleyince adam kekelemeye başladı ve 
dönüp karısının kulağına birşeyler fısıldadı.

Mahcubiyet yüzünden kolayca okunuyordu.

Birden babam cebinden 20 Dolar çıkardı ve yere attı.

Sonra da eğilip yerden aldı ve adamın omzuna dokunarak şöyle dedi; 

“Paranız düştü beyefendi..

” Adam babama baktı ve gözleri dolarak 

“Teşekkür ederim efendim” dedi. 

Onlar içeri girdikten sonra babam beni elimden çekti ve kuyruktan çıktı.

Çünkü babamın adama verdiği 20 Dolardan başka parası yoktu. 

O günden beri babamla gurur duyuyorum ve

o 2 dakika benim hayatımda izlediğim en güzel şovdu.

O gün izleyemediğim sirk şovundan eminim daha güzeldi.

Sibel Tanyel sayfasından...