Savunma Sanayii açık oturumunun düşündürdükleri-L.Sarıibrahimoğlu
02-09-2006     bugun.com.tr
Lale Sarıibrahimoğlu
Önceki akşam 10.30 sularında, Kanal B televizyonunun hazırladığı ve benim de çok kafa patlattığım konulardan biri olan Türk Savunma Sanayii'nin irdelendiği bir açık oturuma telefonla bağlandım.

Gerçi canlı yayın konuğu olarak çağrılmıştım ama bazı engeller nedeniyle telefonla bağlanmak zorunda kalmıştım programa. Telefonla da bağlanınca cevap hakkınızı kullanamıyorsunuz ve de programa katılan konuklardan bazılarının, herkesin gözünün içine baka baka konuları çarpıtmalarına, programı sunan meslektaşlarımızın da biraz ürkek sorular yöneltmesi eklenince, sapla saman iyice birbirine karışıyor. Allah'tan, benim gibi açık oturuma telefonla bağlanan Veysel Yayan gibi objektif bir isim vardı da program biraz olsun dengelendi. Uzun yıllardır Demir Çelik Üreticileri Derneği Genel Sekreterliği yapan Yayan, kısa adıyla SSM dediğimiz Savunma Sanayii Müsteşarlığı'nda, Müsteşar Yardımcılığı da yapmış deneyimli bir bürokrat. Şimdi düzeltilmeye çalışılan sektörün, son 10 ila 15 yılda ne berbat şekilde yönetildiğini ilk elden bilen isimlerden. Türk Savunma Sanayii'nin durumuyla ilgili açık oturuma benim katkım, başta, şimdiki SSM Müsteşarı Murat Bayar olmak üzere yetkili makamların ortaya koydukları rakamları, onlara atfen vermek şeklinde oldu. Amacım, rakamlarla bu sektörün içinde bulunduğu durumu ve kötü yönetimler sonucu doğru dürüst bir askeri teknoloji üretemediğini gözler önüne serip, daha iyi olması için neler yapılması gerektiğinin tartışmaya açılmasına bir nebze olsun katkıda bulunmaktı. Sektörün içinde bulunduğu durumu, "hastaya doğru teşhis, doğru tedaviye götürür" diyerek ve yetkililere atfen, zamanım elverdiği ölçüde şöyle özetledim;
- SSM'nin 21 yıl önce kuruluş nedeni, özel sektörün işbirliğiyle bir yerli savunma sanayii altyapısının kurulması idi -ki böylece halen devam eden askeri teknolojideki dışa bağımlılığımız bir nebze azalsın. SSM'nin kuruluşunun bir diğer nedeni ise, yasalar gereği sivil otoriteye bağlı olan bu kurum aracılığıyla demokrasilerde olduğu gibi silah alımının gerçekleşmesi ve kullanıcı olan askerin silah alımı gibi ticari işlere bulaşmamasıydı. Olmadı.
-Türkiye, silah alımına yılda yaklaşık 3,5 milyar dolar ayırıyor. Güney Kore, İspanya ve İsrail gibi Türkiye ölçeğindeki ülkeler de, silah alımlarına yaklaşık aynı miktarlarda para ayırıyorlar. Durum böyleyken, Türkiye, özgün teknoloji üretme noktasına gelen bu ülkelerden silah alırken, silah ithalatında 4'üncü, ihracatta ise 28'inci sırada.
- Türkiye'de yerli firmaların silah üretimine katkısı yüzde 25'lerde kalırken, silah teknolojilerinde yüzde 75'ler oranında dışa bağımlıyız.
- Savunma Sanayii İmalatçıları Derneği'nin (SASAD) 2005 yılı verilerine göre, 14'ü askeriyeye ait 70'e yakın Türk Savunma Sanayii firmasının -ki buna askeri fabrikalar da dahil, toplam cirosu 1,5 milyar dolar civarındayken, ihracatı bir önceki yıla göre ufak bir artış göstererek, 337 milyon dolar olabilmiş. Bayar bir konuşmasında ne demiş; "TSK gibi bir iç pazar varken toplam cironun 1,5 milyar dolar olması düşündürücü." Müsteşar Bayar, Türk Savunma Sanayii'nde yerli katkı oranını, yüzde 25'ten 2010 yılında yüzde 50'ye çıkarmayı hedeflediğini de belirtiyor. Kanal B'deki bazı konuşmacılar ise, 21 yılda yerli sanayii, silah teknolojileri üretiminde yüzde 25'e ancak ulaşabilmişken, önümüzdeki 4 ila 5 yılda bu oranın yüzde 50'ye çıkarılmasını çok agresif bir hedef olarak tanımladılar. Bazı konuklar, daha neler demediler ki konuyu saptırmak için. Ama yerimiz bu kadar. Beyler, zararın neresinden dönülse kârdır ve ortak çıkarımız, bu ülkenin daha iyiye götürülmesi için çabalamak olmalıdır.