Bir hafta işim,nöbetim olsa gelemesem,hemen telefonla arar,
---Kahve hazır neredesin der,
Bende konuyu anlatırdım,
---Haftaya bekliyorum derdi.
Ertesi hafta,sevdiği meyveleri alır,60 km.aşıp gelirdim..
---Mediha ninem, 96 yaşında , sanki büyük ve önemli bir misafir ağırlayacakmışcasına,telaşelenir,darulacezedeki o küçük odasını titizlikle düzeltir,Başucundaki gençlik resmini,Kemanını,küçük masa ve üzerinde hazır kahve ve fincanlar tek tek ,tekrar tekrar teftişten geçirirdi.
Önce incitmeden,El öpülür,Hasretle sarılır,hal hatırdan sonra ,Hemen şekerli kahvemi elime tutuştururdu,
Sonra Keman,içi kırmızı kadife kaplı kutusundan özenle kabından çıkarılır,
--Tırnaklarım ekisi kadar tele basamıyor
deyip başlar
,kısa saralıklarla anılardan bölümler devam edip giderdi.
Macaristandan türkiyeye gelişi,
Türkiyenin lk kadın keman gurubunu kurmaları,
Atatürkün yaveri ile evliliği,
İslamı seçmesi,
Sureleri tekrarı,
Sakladığı Hilye-i şerfi bana hediyesi,
Eşinin hareketli görevi .zor yılları,
Kadıköydeki yaşadığı günleri
Bana sürekli İyi bir Eş için Duaları.
Özellikle Benim Üniformalı gelmemi isterdi.
Gençlik günlerini hatırlattığı içindi.
Bundan hoşlanmasamda ,Onu kırmamak için,
Birkeresinde, Saygıdeğer Eşimle gittim üniformalı.
Annem Memleketten geldiğinde onuda görmek istedi gördü.
Zayıfçaydı.Açık tenli açık renk gözleri,huzur veren bir yüzü vardı.
Her ziyarette çok mutlu olurdu,Sonraki ziyareti planlardı.
Onun mutlu olduğunu görmek,müthişti, anlatılmazdı.
Yıllar böyle geçti. Tayinim 3 ncü kez
doğu görevine çıkmıştı.
Zor bir vedalaşma oldu,
Gene çabucak döneceğim desemde.
Eşyalar hadımköyde, Ben Sarıkamış öncesi boluda kurstayım,
Eşim,rahatsız evladım Çankırıda.
Terörün en sıkıntılı yıllarıydı.
Ninemi ararım ulaşamam,o günlerde ,
İznimde gittim darulacezeye.
Öyle biri yok demezlermi.
Resmi yazıyla Ninem için müracaat ettim.
Cevap şöyleydi.
--A
dı geçen Mediha Aksöyek’in, Kurumumuzda barınmakta iken 20.07.1990 tarihinde vefat ettiğini, 7 ada ve 366 mezar numarasıyla Hasdal Mezarlığı’na defnedildiğini bilgilerinize rica ederim.