*** İYİLİK İÇİN KOŞANLARIN YERİ***

Anadolu nun bir köyünde yaşayan Aygül adında dünyalar güzeli bir kız vardı. Köyün bütün kızları ona benzemek için ayna karşısında saatlerce süslenir;onun güzelliğini tatlı bir heyecanla birbirlerine .Talipleri oldukça fazla olsa da genç kız güzel bakışlarını hayalinde büyüttüğü delikanlı için saklıyordu.

Günler su gibi akıp gitmiş ve köyün bütün kızları evlenip yuvalarını kurmuştu. Genç kızlar sıcacık yuvalarında eş ve anne olmanın mutluluğunu yaşıyorlardı. Bu arada köyün en yakışıklı ve sevilen delikanlısı Murat da askerliğini yapıp yurduna dönmüştü. O da vurgundu Aygül’e. Ama kız hayalindeki aşkı uğruna bu delikanlıyıda reddetti. Murat aşkına sadakat adına uzun yıllar bekledi sevdiği kızı.Zamanla aşkının karşılıksız çıkmasına kederlenip uzak diyarlara yol aldı.
Gittiği yerde kendine yeni bir hayat kurdu,yuvasında mutluydu. Yıllar sonra yolu bir zamanlar yaşadığı küçük köye düştü.bir zamanlar yakın komşusu olan yaşlı adamla hasbihal ederken çekinerek de olsa Aygül ü sordu.Yaşlı adam caminin hemen yanında,arkasında gül bahçesi olan evi gösterip “Evlendi Aygül.Bu evde yaşıyor”dedi.

Murat bir zamanlar kendisi de dahil herkesi reddetmiş olan genç kızın kocasını merak etmişti. Yaşlı adam Aygülün kendisinden oldukça yaşlı,karısı ölmüş,fukara bir adamla evlendiğini ve kocası öldüğü için Aygül’ün şimdi dul kaldığını bir çırpıda anlatıverdi.

Murat içindeki merak ve birazda kırılmışlık hissiyle kadının yanına gitmeye karar verdi. Aygül o yaşlı adamda ne bulmuştu da evlenmişti?gül bahçeli evin kapısını çaldı korku ve tereddüt içinde! Kapı açılınca karşısına çıkan orta yaşlı kadını hemen tanıdı.Kendisini tanıtmayı da unutmadı.Kadın derin derin baktı adamın yüzüne.

Merakını yenemeyen Murat neden böyle bir adamla evlendiğini sordu. Kadın ona ancak arkasındaki gül bahçesinin en güzel gülünü kendisine getirirse cevap verebileceğini söyledi.Yalnız ,bahçede ilerlerken bir daha geriye dönmemesini şart koştu. Murat merakının gireleceği heyecanıyla bahçeye çoktan yönelmişti bile. Birden çok güzel sarı bir gül gördü. Tam onu koparıp almak üzereyken az ileride kocaman pembe bir gül gözüne çarptı.Pembe güle yaklaştı fakat onu koparacakken az ötede ondan daha güzel kırmızı bir gül goncası gördü.Daha güzeli daha güzeli derken bir de baktı ki bahçenin sonuna geldi.Geriye dönemeyeceğinden çaresizce önündeki gülü kopardı.Kadın,Murat ın elinde solmuş,cılız bir gülle kendisine doğru yürüdüğünü görünce hiç şaşırmadı.Yüzünde buruk bir tebessüm belirdi. “Bak gördün mü “ diyerek kırık dökük hayallerinin hepsini sözlerine taşıdı.
“Her zaman daha iyisini bulmak isterken ömür bitiyor.Sonunda en kötüsüne razı oluyorsun.İyi günlerde iyi güllerin arasındayken kendine sıradan bir gül seçmelisin ki onu elinde büyütüp en güzel gülün eyleyesin.”